Bp Jan Wątroba / Miłość Dobrego Pasterza
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam obraz Pana Jezusa Dobrego Pasterza. Przyzwyczailiśmy się do takiej formy przedstawiania naszego Boga. Na swoich barkach dźwiga owieczkę. To symbol miłości, dobroci, bliskości, zatroskania o nasze bezpieczeństwo, pokarm i zdrowie. Taki obraz stawia nam Kościół przed oczy w liturgii wielkanocnej, bo to zmartwychwstały Chrystus niesie dopiero na swoich ramionach zagubioną owcę. Przedtem stoczył o nią straszliwą walkę. Na Kalwarii w Wielki Piątek spełniły się słowa Pana, że Dobry Pasterz oddaje życie za swoje owce. A w niedzielny poranek Zmartwychwstania Dobry Pasterz objawił tryumf życia, które stało się udziałem owiec.
Jezus „daje życie”. To określenie ukazuje całą tajemnicę miłości Dobrego Pasterza do człowieka. Sformułowanie to ma jednak podwójne znaczenie. Najpierw uświadamia nam, że Bóg jest Dawcą życia. On jest źródłem wszelkiego istnienia. On jest Stwórcą nieba i ziemi. Bóg powołał do istnienia człowieka, stwarzając go na swój obraz i podobieństwo. Dawca życia udzielił swego błogosławieństwa pierwszym rodzicom, aby przekazywali życie. Człowiek stał się obrazem Boga także w tym miejscu, gdy w przymierzu miłości przekazuje życie, zgodnie z nakazem Pana.
Drugie rozumienie sformułowania: „daje życie”, odnosi się do zbawczej męki Pana Jezusa. W wieczerniku, dzień przed męką, Chrystus powiedział: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15,13). Nie umarł, ale oddał życie. To bardzo istotne rozróżnienie zwykłej śmierci od ofiary ze swego życia.
W najwyższym stopniu odnosimy to doświadczenie do Dobrego Pasterza, który oddał życie za swoje owce. Chrystus nie umarł, ale oddał życie, abyśmy żyli w wolności dzieci Bożych. Dlatego św. Jan w czytanym dzisiaj fragmencie pierwszego Listu pisze: „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy” (1 J 3,1).
Tę miłość Ojca widzimy, gdy patrzymy na krzyż Chrystusa i Jego zbawczą ofiarę. Ale tę życiodajną miłość mają odkrywać w Kościele wszyscy spragnieni prawdy i życia. Dobry Pasterz daje nam swoje życie, daje nam siebie w Eucharystii, abyśmy na tę miłość odpowiedzieli. To dlatego, przychodząc z orędziem miłości i pokoju, zmartwychwstały Jezus mianuje swoich apostołów na pasterzy i posyła ich na cały świat. Przy pierwszym spotkaniu w poranek Zmartwychwstania powiedział do swoich uczniów: „Pokój wam. Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam” (J 20,21). Posyła ich, aby wszystkim ludziom nieśli radosną wieść o Bogu, który jest Miłością. Swoją mocą uzdalnia ich do naśladowania Dobrego Pasterza, aż do oddania życia za owce.
Dzisiejsza niedziela rozpoczyna tydzień modlitw o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne. W Orędziu na te dni Ojciec św. Benedykt XVI przypomina, że „każde konkretne powołanie rodzi się z inicjatywy Boga i jest dziełem miłości Boga. To On czyni pierwszy krok i to nie ze względu na naszą szczególną dobroć, lecz ze względu na obecność Jego miłości rozlanej w sercach naszych przez Ducha Świętego”. Posłuszni słowom Dobrego Pasterza prośmy Pana żniwa, aby nieustannie posyłał robotników na swoje żniwo. Aby w owczarni Kościoła nigdy nie zabrakło gorliwych pasterzy, głosicieli prawdy, świadków miłości, szafarzy sakramentów, apostołów miłosierdzia.
Bp Jan Wątroba , biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej
Copyright © Przewodnik Katolicki 15/ 2012
Foto © Waldemar Kompała
Komentarze
Prześlij komentarz