Kardynał Józef Glemp urodził się 18 grudnia 1929 r. w Inowrocławiu. Studiował filozofię w seminarium duchownym w Gnieźnie, a później teologię w WSD w Poznaniu. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 maja 1956 r. w Gnieźnie z rąk biskupa poznańskiego Franciszka Jedwabskiego. W roku 1956 podjął pracę jako katecheta i wychowawca nieuleczalnie chorych dzieci w Mielżynie koło Witkowa. Następnie pracował jako kapelan Sióstr Sacré-Coeur w Polskiej Wsi. W latach 1957-1958 był wikariuszem parafii poklasztornej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wągrowcu oraz pełnił obowiązki prefekta liceum pedagogicznego. Okres od 1958 do 1964 r. to studium w zakresie prawa kanonicznego i świeckiego na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie (m.in. uzyskanie tytułu adwokata Roty Rzymskiej).
Po powrocie do Polski pełnił funkcję notariusza w Kurii Metropolitalnej w Gnieźnie i w Trybunale Prymasowskim oraz był sekretarzem w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym, gdzie prowadził wykłady z prawa kanonicznego. 1 grudnia 1967 roku ks. dr Józef Glemp rozpoczął pracę w Sekretariacie Prymasa Polski w Warszawie jako osobisty sekretarz kard. Stefana Wyszyńskiego, a od 1972 r. prowadził zajęcia na Wydziale Prawa Kanonicznego warszawskiej Akademii Teologii Katolickiej.
4 marca 1979 r. Jan Paweł II mianował ks. prał. Józefa Glempa biskupem diecezji warmińskiej. Sakrę biskupią ks. Glemp otrzymał 21 kwietnia tegoż roku z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego. 7 lipca 1981 r. bp Glemp został mianowany arcybiskupem metropolitą warszawskim i gnieźnieńskim. Po reorganizacji struktur Kościoła w Polsce 25 marca 1992 kard. Glemp pozostał arcybiskupem metropolitą warszawskim, zachowując godność Prymasa Polski jako kustosz relikwii św. Wojciecha. 6 grudnia 2006 r. papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z urzędu metropolity warszawskiego, zezwalając mu jednocześnie na zachowanie tytułu Prymasa Polski do chwili ukończenia 80 roku życia. Od 7 stycznia do 1 kwietnia 2007 r. kard. Glemp pozostawał, z nominacji papieskiej, administratorem apostolskim archidiecezji warszawskiej.
Komentarze
Prześlij komentarz